Czytając Historię przeciw poganom Orozjusza trafiamy w pewnym momencie na opis wojny, któr Cezar prowadził przeciwko Ptolemeuszom. I w zasadzie opis ten byłby zwykłym opisem bitwy pod Aleksandrią i późniejszego plądrowania miasta, gdyby nie jeden mały szczegół:

Podczas tej bitwy flota królewska, którą wiatr zniósł na mieliznę, została podpalona.Ogień przeniósł się także na miasto i spalił czterysta tysięcy książek przechowywanych w pobliskim gmachu, książek, które były znakomitym pomnikiem gorliwości i zainteresowań dzieł światłych umysłów. I chociaż jeszcze do dnia dzisiejszego istnieją świątynie, jak zresztą sami mogliśmy się o tym przekonać, pełne szaf ze zgromadzonymi księgami, mówiącymi o tym, że zostały one skradzione ludziom naszej epoki, co jest oczywiście szczerą prawdą, to jednak uczciwiej byłoby nam uwierzyć w to, że wspaniałe księgi zgromadzone dzięki starożytnemu zamiłowaniu do nauki, mogły spłonąć również w innej bibliotece, a nie tylko w tej wyposażonej w czterysta tysięcy woluminów. Nastepnie Cezar zdobył wyspę, na której leżało Faros. Tam dotarł Achillas z żołnierzami Gabiniusza. Wybuchła straszliwa bitwa, w której padała ogromna ilość żołnierzy Cezara, ale w niej zostali też zabici wszyscy mordercy Pompejusza. Cezar okropnie przyciśnięty przez nieprzyjaciela, wskoczył na łódź, która pod wpływem ciężaru innych żołnierzy, zaczęła tonąć.Wskoczył więc do wody i pokonał odcinek dwustu kroków, trzymając w ręce ponad wodą jakieś papiery i w ten sposób dotarł do okrętu. Natychmiast został otoczony przez flotę wroga i przystąpił do bitwy morskiej, podczas której bez trudu częściowo zniszczył a częściowo zagarnął okręty królewskiej marynarki.

Opis dość intrygujący. Sam boski Cezar ryzykujący własnym życiem dla jakiejś księgi. Bardziej intrygujące jest jednak to, że pomimo zachowania się sprawzdania Juliusza Cezara z bitwy pod Aleksandrią, zwanym Wojny aleksandryjskie nie ma tam ani słowem wspomianym o tym incydencie. A więc Senat nie miał się dowiedzieć jakie akurat dokumenty Cezar ratował z pożogi.

W zasadzie to Orozjusz ma rację, powątpiewając w fakt, że w czasie tej bitwy spłonęła słynna Biblioteka Aleksandryjska. Tym bardziej, że sam kilka wersów wcześniej pisze: Wycofał się do królewskiego pałacu, gdzie otoczony został przez ludzi Ptolemeusza, którzy obdarli z wszelkich ozdób świątynie, aby Cezar nie mógł wywieść stąd niczego cennego. Pokazano mu, że skarbce królewskie były puste.

Po prostu wszystko co cenne i starożytne zstało wcześniej ewakuowane. Budynek, który znajdował się w pobliżu latarnii w Faros, gdzie rozegrała się wyżej wspomiana bitwa, zawierał najprawdopodobniej archiwa spraw w miarę bieżących, a nie starożytne artefakty. Fakt podpalenia archiwum, próby jego ratowania za cenę życia własnego i własnych żołnierzy oraz późniejszy atak floty Ptolemeuszy w celu ostatecznego zniszczenia dokumentów, a także milczenie w oficjalnym sprawozdaniu do Senatu, wskazuje na to, że mogły się tam znajdować dokumenty wywiadu egipskiego dotyczące skorumpowania rzymskich elit przez Ptolemeuszy.

Jednak pewnie tego się już nigdy nie dowiemy.

---

tagi: cezar  archiwa  aleksandria  orozjusz 

	Pioter
	6 marca 2024 06:14

14     904    7 zaloguj sie by polubić