Przeglądając walijskie sagi natrafiamy również na pierwowzór błędnego rycerza. Nie przypominał on jednak nijak tego wzorca, który próbuje nam wcisnąć do głowy popkultura. Nie zależało mu na ochronie czci niewieściej, ani na pomocy słabszym. Był on po prostu najemnikiem, który swoim zachowaniem czasami wporwadzał dość znaczny zamęt w miejscu, w którym się znajdował.

Ten błędny rycerz nazywał się Peredur i był synem hrabiego Evrawca. Jego ojciec i bracia utrzymywali się z występów na turniejach rycerskich i wojnach, ale po ich śmierci matka postanowiła chronić go przed podobnym losem i ukryła się wraz z synem w niedostepnej dziczy. Tam przypadkowo odnalzł go jeden z rycerzy Artura, Owain, który wyłożył mu większość tajników rycerskiego rzemiosła. Młodzieniec postanowił więc opuścić matkę i udać się na dwór króla Artura, gdzie jednak został wyśmiany przez jednego z rycerzy o imieniu Kai. Ale zanim to nadeszło otrzymał od matki pewne credo, którego później trzymał się cały czas: Gdziekolwiek tylko ujrzysz kościół, zatrzymaj się w nim i odmów Ojcze Nasz. Jeżeli będziesz w potrzebie, a natkniesz się na mięsiwo bądź napitek, a nikt nie będzie na tyle szczodry i uprzejmy, aby ci je podarować, weź je sam. Gdy usłyszysz krzyk, udaj się w jego kierunku, w szczególności, gdy będzie to głos kobiety. Gdy znajdziesz wspaniały klejnot, weź go i daj innemu. Gdy zobaczysz piękną damę nadskakuj jej niezależnie od jej zachowania. Postępując według mych słów staniesz się lepszym i bardziej szanowanym cżłowiekiem niż dotychczas.

Peredur wyruszył więc w świat, i pomny na rady matki postępował jak na błędnego rycerza przystało:

Peredur zsiadł z konia i wszedł do oewgo namiotu, a dziewica uradowała się z powodu jego nadejścia i powitałą go radośnie. Wchodząc do namiotu dostrzegł jedzenie, dwie butle wina, dwa bochenki pszennego chleba oraz dwa kawałki mięsa z dzika.

- Matka powiedziała mi - rzekł - bym brał strawę i napitek, gdy tylko je dostrzegę.

- Weź je i wejdź panie - odparła.

Peredur wziął więc połowę mięsa i połowę wina, resztę zostawiając dla młodej damy. Posiliwszy się ukląkł przed nią i rzekł:

- Moja matka powiedziała mi również, że gdy zobaczępiękny klejnot mam go wziąść.

- I tak uczyń, moja duszo - odrzekła.

Peredur wziął więc i pierścień, poczym dosiadł swego konia i ruszył w dalszą drogę.

Oczywistym jest, że takie postępowanie Peredura nie zyskało aprobaty ojca owej panny, więc ten udał się na skargę do samego króla Artura, ale tam go zlekcewarzono. Wyzwał więc w obronie honoru córki rycerzy Artura na pojedynek, który wygrał Peredur. Nagle uniósł swą ostrą broń i pchnął nią prosto w oko przeciwnika tak, że wyszła tyłem jego szyi, on sam zaś padł bez życia na ziemię. I zamiast zająć dobra owego zabitego barona oraz ożenić się z pohańbioną szlachcianką, Peredur odjechał w siną dal, pozostawiając mieszkańców ze znacznie większymi problemami.

I podróżował tak od zamku do zamku wprowadzając chaos w dotychczasowych stosunkach własnościowych. Bałamucił niewiasty, kradł klejnoty oraz prowiant oraz zabijał w pojedynkach napotkanych rycerzy. Jak widać więc był typowym błędnym rycerzem. Jeśli jednak myślicie Państwo, że jego działalność została potępiona przez króla Artura, to się grubo mylicie. Ktoś bowiem musiał wyznaczać nowych baronów w miejsce poległych, ktoś musiał też dokonywać wyboru odpowiednich mężów dla zbłamuconych wdów i panien, które na swej drodze spotykał Peredur. A jeśli któremuś z baronów udawało się przeżyć spotkanie z Peredurem to wolał on złożyć przysięgę wasalną Arturowi, niż potykać się z Peredurem po raz drugi.

Wszystko to trwało do czasu, aż Peredur na swojej drodze napotkał pewną dziewczynę, w której się zakochał. Ta dała mu pewien magiczny kryształ, mający uczynić go niewidzialnym, i poleciła mu zabić Addanca. Ten był zbójem, który mieszkał w jaskini i zabijał podróżnych.

- Na mą wiarę, tak właśnie uczynię - odparł Peredur - gdyż gdy tylko cię ujrzałem, pokochałem cię z głębi serca. Gdzie miałbym cię szukać?

- Aby mnie odnaleść skieruj się do Indii. - Powiedziawszy to i wręczywszy Peredunowi kamień, zniknęła.

Po zabiciu Addanca Peredur wcale nie zmienił swojego postępowania. Nadal bałamucił panny, mężątki oraz świerzej daty wdowy. Zabijał jednak już tylko przeciwników wskazywanych mu konkretnie przez właścicieli zamków, w których chwilowo gościł. I cały czas kierował się w wkierunku Indii. Pewnego zaś dnia zatrzymał się nie w zamku, a w domu młynarza, a właściwie bardzo bogatego kupca, do którego należała cała dolina w całości zabudowana młynami wodnymi i wiatrakami. Ten zgodził się pożyczyć mu pieniądze na turniej rycerski, co Peredur spłacał oddając mu konie i zbroje pokonanych. Turniej ten zaś odbywał się na cześć cesarzowej Christinobyla Wielkiego, którą okazała się tamta dziewczyna od magicznego kryształu. Historia wspomina, że cesarzowa zabawiała Peredura przez czternaście kolejnych lat.

Jednak dla takiej osobowości jak Peredur wszystko to się znudziło, więc pewnego dnia po prostu się spakował i powrócił na dwór króla Artura. Tam zaś otrzymał za zadanie odnalezienie Zamku Cudów. Gdy w końcu po zbałamuceniu wielu panien, oraz pokonaniu iluśtam rycerzy, trafił na jakiś ślad tego zamku dowiedział się tylko tego: Udaj się za tamtą górę, a natrafisz na jezioro. Po jego środku znajduje się Zamek, ktory zwą Zamkiem Cudów. Nie wiemy o jakich cudach mowa, ale tak o nim opowiadają. Gdy dotarł do tego zamku nakazano mu tam upolować jednorożca. Ten zaś okazał się oswojonym zwierzęciem należącym do jakiej hrabianki, która w celu zadośćuczynienia wysłała go pod kromlech walczyć z nieumarłym. Tym zaś okazał się jeden z towarzyszy króla Artura, więc cała potyczka wcale nie przybrała obrotu na jaki owa szlachcianka liczyła. Zamiast pozabijać się wzajemnie, rozpoznali się i Peredur i Gwalchmai naradzili się i posłali po Artura i jego dworzan, by prosić ich o wystąpienie przeciwko czarownicom. Przybywszy na miejsce wdali sięz nimi w walkę.

Jak więc widzimy na przykładzie Peredura, etos błędnego rycerza nie miał nic wspólnego ze szlachetnymi ideami pomocy słabszym. To były służby specjalne, których zadaniem było przeprowadzenie rozpoznania oraz wykorzystanie słabości kobiet w celach jak najbardziej przyziemnych - zazwyczaj związanych ze zmianami własnościowymi na danym terenie. Do tego samego zresztą celu służyły pojedynki i turnieje rycerskie.

---

tagi: walia  król artur  sagi  błędny rycerz 

	Pioter
	27 marca 2024 02:55

22     1153    10 zaloguj sie by polubić