Utworzone podczas obrad Kongresu Wiedeńskiego Królestwo Polskie, które znalazło się we władaniu cara Aleksandra, nigdy - wbrew temu co próbują nam wmówić autorytety i polska propaganda, zwana dla niepoznaki historią - nie było częścią zaboru rosyjskiego. Nie było, ponieważ skutki zaborów unieważnił już Napoleon Bonaparte tworząc z ziem zaboru pruskiego Księstwo Warszawskie, do którego później przyłączono również część ziem zaboru austriackiego.

Ze skutków tych działań świetnie zdawali sobię sprawę zarówno politycy polscy, jak np książę Adam Czartoryski, jak również władcy Rosji, Prus, Austrii, Francji czy Anglii.

Pierwszym skutkiem unieważnienia istnienia Księstwa Warszawskiego byłoby pozostawienie samopas armii polskiej, fizycznie istniejącej, za którą nagle nikt by nie odpowiadał, a na co żadne z mocartstw nie mogło sobie pozwolić. Pozostawienie tej armii pod francuskim dowódctwem również nie wchodziło w rachubę, zresztą francuskie gwarancje dla tej armii wygasły z chwilą, gdy Napoleon został pokonany. Realnie więc można było przyjąć wyłącznie cztery opcje: pruską, austriacką, brytyjską bądź rosyjską.

Opcja brytyjska ni wchodziła w grę, bowiem samych Brytyjczyków interesowało wyłącznie w tym czasie wyłuskanie spod wpływów Rzeszy Hanoweru, który nagle został mianowany królestwem i połączony unią personalną z Anglią. Cesarz Józef próbował dopiero pozbierać się po serii zadanych przez Napoleona katastrof, a królowi Fryderykowi Wilhelmowi brakowało odwagi poprzedników, więc realną pozostała wyłącznie opcja rosyjska.

Car Aleksander świetnie zdawał sobie sprawę, że będą to jedyne zdobycze terytorialne Imperium Wszechrusi, i muszą one zostać przejęte w taki sposób, aby mocarstwa zgodziły się na to. I dlatego z dawnych ziem zaborów pruskiego i austriackiego utworzył Królestwo Polskie, które było de jure zupełnie niezależnym podmiotem prawa międzynarodowego (jak np Królestwo Hanoweru). Państwo te posiadało własny rząd i administrację, własną armię wraz ze szkołami wojskowymi oraz własną walutę, za której emisję od 1828 roku odpowiadał Bank Polski - instytucja powołana w celu emisji pieniądza.

Bank Polski nie posiadał jednak prawa do emisji pustego pieniądza. Każdy wyemitowany banknot musiał być w 100% pokryty w złożonych w banku depozytach oraz środkach własnych. Praktycznie bank emitował banknoty do wysokości łącznej 50 mln złotych.

Pierwsze wydanie banknotów, wprowadzone do obiegu w 1829, miało datę 1824 i objęło banknoty o nominałach 5, 10, 50 oraz 100 złotych.

Kolejną serię banknotów Banku Polskiego wypuszczono z datą 1830. Obejmowała ona nominały 5, 50 oraz 100 zł. Prócz tego przy drugiej serii planowany był również  druk banknotów 10, 500 i 1000 złotowych.

Rok później Bank emitował banknoty powstańcze o nominale 1 złoty (planowana była również emisja banknotów 2 złotowych), które miały zastąpić brakujące w obiegu srebro. Po upadku powstania nowe władze określiły ważność banknotów powstańczych wyłącznie do 1 czerwca 1832.

W 1841 roku wprowadzono unifikację waluty w Królestwie z walutą Imperium wprowadzając rubla rosyjskiego oraz nakazując również zamieszczenie na banknotach napisów w języku rosyjskim. Przez polskich numizmatyków jest to uważane za rusyfikację waluty polskiej, ale było to również podniesienie działalności Banku Polskiego na tereny całego Imperium. Bank emitował banknoty 1, 3, 10 i 25 rubli srebrem, które nie miały obiegu przymusowego i posiadały pełne pokrycie w kruszczu.

Ostatecznie w 1870 roku Bank Polski utracił przywilej emisyjny, a w 1894 został włączony w struktury Gosudarstwiennego Banka Rosjii.

Należy podkreślić, że nie był to jedyny bank emisyjny Imperium, prócz Banku Państwowego Rosjii. Podobny przywilej emisyiny posiadał od 1841 roku Suomen Pankki emitujący dla Finlandii początkowo ruble, a od 1860 roku marki fińskie. Przy czym Suomen Pankki działa bez przerwy do dnia dzisiejszego, a obecnie emituje banknoty euro w ramach UE.

---

tagi: numizmatyka 

	Pioter
	1 sierpnia 2018 14:08

6     1760    11 zaloguj sie by polubić