Z chwilą, gdy było już wiadomo, że armie sprzymierzone pod dowódctwem cesarza Napoleona są na straconej pozycji i mogą się wyłacznie cofać, czyli z chwilą przejścia na stronę rosyjską wbrew woli króla armii pruskiej pod wodzą Blüchera, politycy Księstwa Warszawskiego musieli zacząć poszukiwania innej drogi zachowania polskiej państwowości.

Niestety zabrakło wśród nich osób pokroju Blüchera czy Lützowa, aby akcję polityczną połączyć również z akcją wojskową, bo głównodowodzący wojsk księstwa, książę Józef Poniatowski, twardo stał po stronie Francji. Nawet Bitwa Narodów, do której doszło pod Lipskiem, i w której książę zginął nie zmieniła zbytnio sytuacji.

Ale przez te kilka lat istnienia księstwa zmieniła się znacząco sytuacja na ziemiach polskich dawnego zaboru pruskiego, gdzie odtworzono wszystkie instytucje państwowe. Jedyna realna droga do zachowania zdobyczy Księstwa wiodła jednak poprzez sojusz z Rosją.

Jak opisuje to wikipedia Po klęsce Napoleona w Rosji, ministrowie Księstwa Warszawskiego zwrócili się do Czartoryskiego z propozycją przyłączenia księstwa do Rosji, z zachowaniem Konstytucji 3 maja lub odmienionej konstytucji księstwa. W 1814 w Chaumont Czartoryski przedstawił Aleksandrowi program połączenia 8 guberni litewsko-ruskich z Księstwem Warszawskim.

Wynik przegranej przez Napoleona wojny był jednak nie całkiem korzystny dla mieszkańców Księstwa Warszawskiego. W układach pokojowych po tej wojnie, które noszą zbiorczą nazwę Kongresu Wiedeńskiego, zwycięskie strony próbowały powrócić do status quo sprzed okesu napoleońskiego, ale okozało się to już niemożliwe. Nie było już możliwości odtworzenia Rzeszy, a wiele z krajów powołanych do istnienia przez Napoleona musiano pozostawić. Jednym z takich krajów, którego nie można było zlikwidować ponownie okazało się właśnie Księstwo Warszawskie.

Car Aleksander zaproponował Królowi Prus Fryderykowi Wilhelmowi w zamian za rezygnację z dawnych terenów rozbiorowych wchodzących w skład Księstwa całą Saksonię, na co nie zgodziła się Wielka Brytania. Ostatecznie więc Prusy otrzymały część zachodnią saskich Łużyc oraz północną część Saksoni, czym musiały się zadowolić w zamian za utracone w 1807 roku ziemie na wschodzie.

Ostatecznie w trakcie obrad Kongresu postanowiono z ziem dawnego Księstwa Warszawskiego utworzyć trzy niezależne od siebie polskie organizamy państwowe: Królestwo Polskie złączone unią personalną z Rosją; Wielkie Księsto Poznańskie będące autonomiczną częścią Prus oraz Wolne Miasto Kraków. Najprawdopodobniej była to brytyjska inicjatywa mająca na celu skłócenie niedawnych jeszcze sojuszników jak Rosja i Prusy poprzez sam fakt liczenia na to, że Polacy, mieszkając w kilku równych państwach położonych blisko siebie będą, dążyć do ich zjednoczenia w najbliżych możliwych okolicznościach.

Mamy więc trzy zupełnie nowe twory państwowe, ale nie wolno nam zapominać, że w granicach monarchii Habsburgów istaniało jeszcze jedno państwo polskie. To utworzone w 1772 roku Królestwo Galicji i Lodemerii, zwane popularnie Galicją. Wszystkie te państwa na arenie międzynarodowej miały taki sam status jak Ukraińska czy Białoruska Republika Rad wchodzące w skład Związku Radzieckiego, czyli formalnie istniejące, ale praktycznie nie liczące się wogóle - no może poza Królestwem Kongresowym, które dysponowało własną armią - czyli jego status bardziej przypominał status PRL.

Wróćmy do numizmatyki jednak

O roli cesarza Rosji w odzyskaniu przez Polskę (ograniczonej, ale jednak) niepodległości nie zapomniano w Królestwie. Po jego śmierci upamiętniono go wybijając specjalny okolicznościowy medal

Również wtedy zdecydowano, że na monetach Królestwa Polskiego nie będzie popiersia następcy, a przez cały czas będzie się wybijać monety z wizerunkiem zmarłego już cara-króla.

Dopiero w 1835 roku w ramach represji po przegranej wojnie (zwanej w historiografii Powstaniem Listopadowym) zmieniono wzór monet, ale o tym będzie juz w kolejnych notkach.

---

tagi: numizmatyka 

	Pioter
	18 lipca 2018 23:36

12     1834    7 zaloguj sie by polubić